Le château de Menthon-Saint-Bernard, classé monument historique, est une forteresse médiévale située, sur un rocher de 200 m de haut, à une dizaine de kilomètres au sud d'Annecy en Haute-Savoie dans un cadre sublime. Il domine de ses tours de pierre le lac d'Annecy, la réserve protégée du Roc de Chère et la commune de Menthon-Saint-Bernard. En arrière plan se dressent les dents de Lanfon. Il a inspiré Walt Disney dans son film "le Château de la Belle au Bois Dormant" (1959).
Histoire
La première forteresse a été érigée au IXe siècle (vers l'an 923) ; c'était à l'origine un simple poste de garde en bois, installé sur ce promontoire qui domine l'ancienne voie romaine et le lac d'Annecy, mais les bâtiments actuels ont été construits du XIIIe au XIXe siècle.
Au XIe siècle, en l'an 1008, serait né dans cette première forteresse médiévale, Bernard de Menthon qui fonda l'hospice du Grand-Saint-Bernard, il est le patron des montagnards (alpinistes et skieurs) et fonda les abbayes de haute montagne.
À partir de l'an 1180, il fut occupé par la famille de Menthon qui l'habite toujours (plus de 800 ans de présence). L'origine de la nouvelle famille de Menthon est incertaine mais elle serait issue de la Bourgogne, et à partir du XIIIe siècle, elle va acquérir une certaine puissance féodale. Dès son installation, elle fait construire les trois grandes tours carrées.
Au XVe siècle, Nicod de Menthon, fut ambassadeur en France du duc Amédée de Savoie, puis Gouverneur de Nice et amiral de la flotte qui sera envoyée par le concile de Bâle à Constantinople.
À la Renaissance la forteresse médiévale est transformée en somptueuse résidence, siège de la baronnie de Menthon. Des appartements prennent la place des chemins de ronde, et la famille de Menthon va acheter beaucoup de meubles.
Au XVIIIe siècle, un ensemble de pièces spacieuses et lumineuses sont ajoutées sur la façade donnant sur le lac, comportant la salle à manger et le grand salon de 100 m² permettant d'admirer le lac de ses 4 fenêtres.
Le château est acquit en 1809 par François Ruphy de Menthon de Lornay.
Au XIXe siècle, entre 1860 et 1890, le château fut remanié (consolidation, élévation des murs, ajout des tourelles, création de la galerie à colombages de la cour intérieure), par le comte René de Menthon qui était un fervent disciple de Viollet-le-Duc.
François de Menthon, le père de l'actuel comte, fut un juriste, grand résistant, qui représenta la France lors des procès de Nuremberg. Il œuvra pour la création de l'Europe et fut ministre de la Justice sous De Gaulle.
ปราสาทคาสเตลโน-เบรอเทอนูซ์
ปราสาทคาสเตลโน-เบรอเทอนูซ์ (ฝรั่งเศส: Château de Château de Castelnau-Bretenoux) เป็นปราสาท[1]ที่ตั้งอยู่ที่เมืองPrudhomatในจังหวัดโลต์ในแคว้นมีดี-พีเรเนส์ในประเทศฝรั่งเศส ปราสาทคาสเตลโน-เบรอเทอนูซ์เป็นปราสาทอันเด่นเป็นสง่าที่สุดแห่งหนึ่งในบริเวณแคร์ซี
ปราสาทได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นอนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์ เมื่อปี ค.ศ. 1862
ประวัติ.
การก่อสร้างปราสาทเริ่มขึ้นราวปี ค.ศ. 1100 ภายใต้อูกส์ บารอนแห่งคาสเตลโนผู้สร้างกำแพงรอบคฤหาสน์ที่พำนัก อูกส์เป็นบรรพบุรุษของตระกูลคาสเตลโนผู้มีอำนาจผู้เป็นเจ้าของภูมิภาคที่มั่งคั่ง และ เป็นดินแดนบริวารของอาณาจักรเคานท์แห่งตูลูส
ปราสาทได้รับการขยายต่อเติมหลายครั้งระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 12 จนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 15 เมื่อต้องการที่จะปรับปรุงให้เหมาะสมกับการต้อต้านอาวุธที่วิวัฒนาการขึ้น
ในปี ค.ศ. 1159 สมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษยึดปราสาทได้ แต่ก็มาคืนให้กับบารอนแห่งคาสเตลโนเมื่อยุติสงครามร้อยปี
ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 17 ปราสาทก็ได้รับการปรับปรุงทางด้านความงดงาม และ ความสะดวกต่อการเป็นที่พำนักอาศัย โดยการขยายหน้าต่างให้กว้างขึ้น, ตกแต่งห้องรับแขกอย่างหรูหรา และสร้างระเบียงเกียรติยศ
สภาพของปราสาททรุดโทรมลงหลังจากการเสียชีวิตของตระกูลคาสเตลโนคนสุดท้ายในปี ค.ศ. 1715 ในปี ค.ศ. 1895 ฌอง มูลีเอราต์นักร้องอุปรากรคอมมิคก็ซื้อปราสาท และ สิ่งของภายในเช่นเฟอร์นิเจอร์ และ งานศิลปะศาสนา หลังจากการเสียชีวิตของฌองในปี ค.ศ. 1932 ปราสาทก็ได้รับการยกให้แก่รัฐเพื่อเปิดให้ประชาชนชม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น